Uit de manke jager (3)
Het natuurlijk leven
Een kiekje gemaakt met de flits
van de verbeelding. De weldaad
van het leven, een man en een vrouw.
Een eenheid die kinderen achterlaat.
Zorgeloos, in de zomer de planten
en in de winter het vlees als men
op jacht was gegaan. De stoere
man die een beest kon dragen.
List, lopen en geduldig wachten
tot het dier zich aanbood. De
greppel niet gezien, die dode
tak die begaf met een krak.
Zijn been dat brak, bloedend en
iets dat er uitstak. Zijn hoofd dat
beukte tegen de boom, een knal
die nooit vergeten zou worden.
Hij kwam niet thuis die nacht, zijn
vrouw die wacht zonder een enkele
klacht. De jacht, waar bleef haar man,
verscheurd ergens achtergebleven?
Op zoek gegaan met man en macht, naar
de man die werd geprezen.