Toen en nu,
Mijn gedachten toen zijn niet dezelfde als nu.
Toen hield ik van het praten met jou,
Jou kijk op de wereld die ik om mij heen had.
Hoe jij er jou mening over deelden.
Alleen ik was te blind en had mij verleden niet mee.
Ik had je nooit kunnen geven wat je verdiende,
Heerlijke vakanties, dates en al nog meer.
Gewoon helder en fris zonder een drang tot blowen.
Een drang ergens te zijn waar ik mij helemaal niet goed voelde maar niets anders wist en kon.
Nu denk ik anders. Had ik geld gehad, een gezond verstand, en geen verslavingen.
Een baan, waarna ik het verdiende geld niet aan alle ellende uit moest geven.
Had ik kunnen leven zoals jij verdiende.
Vakanties, uit eten, leuke dingen doen.
De wereld zien zoals bedoelt.
Zoals je mij vertelde en deelde.
Maar ik zag het niet.
Ik zag mij pij en struggels.
Zag dat je mij wilde helpen hier mee.
Maar niet dat je de ogen wilde openen.
Maar zag ook dat dit een gemis werd toen je mij niet meer in je leven wilde.
Want mijn gevoelens waren echt.
Was alleen een ezel met oogkleppen.
Nu. Nu kijk ik heel anders naar toen.
Hand in eigen boezem.
En met het spijt mij op de tong.