de dorpen liggen traag
voor anker in mijn dromen
lachen staat mij in ’t gezicht
zacht blaast wind over het water
avond dempt langzaam het licht
dat hangen blijft in lentebomen
kerken luiden luid hun klokken
’t geluid stijgt op, dan valt het neer
op oude daken waar het geld
schimmelt in vergeten lades
gaat verwonderen van huis tot huis
spoken door de spleten in de muur
sunset 26-06-2017