dit is een
oordelend gedicht
ben eens voor dualiteit
gezwicht kan nergens van
worden beticht want oordeel
is mijn aardse plicht met een ho
peloos gezicht zie ik wat er wordt
aangericht in dit wrede tijdsgewricht
maar straks zie ik het licht dan gaat
het oordeeldeurtje dicht meteen
verlost van nare jicht die mij
steeds weer te gronde richt
ben een 'oordeelkundig'
wicht transformeer
eens in een
mens met
inzicht
hoera
25 mei 2012
wr