gedachtenrood zacht liep ik achter je lach wist dat jij op mij had gewacht de paden kleurden zich gedachtenrood meanderend in gras dat spontaan verschoot uit het ruisen van bomen kwamen vage stromen bladmuziek die neerdaalden als lentelied ik zag de sprookjes al van ver en wist dat jij de sleutel had om ze hun ziel terug te geven hand in hand zijn we binnen gegaan liefde en warmte omringden ons spontaan wij hebben niet meer omgekeken omdat we voelden dat wij hier voor altijd verder wilden leven wil melker 11/01/2019