een betonnen vierkamer als kind voelde ik al dingen vallen die niemand zag er kraakten steunen en spanten op een windstille dag in een betonnen vierkamer vaag was er altijd het intense gehamer van timmerlui tussen de schreeuw van de zaag ik rook de geur van pas gekapt hout zag het geel van zwavel in de kastanje van honderd jaar oud hoe harder de boom des te zachter de stemmen waarmee jaarringen hun levenscyclus zingen helaas zit de klad in het hout steeds metaliger klinken de composities het oude handwerk is al lang passe verdrongen door 5g in haar bekende kale you tube digitaaltjes ik hoor geen barst om me heen het kan me ook geen hout meer schelen ik deel al alles met zovelen wil melker 03/07/2018