De laatste zonnestraal
in de baan
van de laatste zonnestraal
dansen de stofdeeltjes
hun dodendans
nog zijn ze zichtbaar
voelen ze de warmte
de kilte nog even
ver weg
dan komt de kou
steeds dichterbij
de zon verdwijnt
de stofdeeltjes
zijn weer onzichtbaar
ze verlangen terug naar
de zichtbare acceptatie
van hun zijn
tot ze moeten vluchten
vluchten voor hun vijand
het brullende, nietsontziende
lawaaimakende monster
de stofzuiger