Vaak heb ik verdriet
En dan denk ik, is er niemand die dat ziet
Ook al wil ik vaak vergeten wat er is gebeurd
Zijn mijn gevoelens door een ander verscheurd
Soms weet ik niet wat ik moet zeggen
Maar ik wil hun woorden wel in mijn gedachten weerleggen
De gedachten die in mijn hoofd rond blijven malen
Doen mij eigenlijk in een groot doolhof verdwalen
Op momenten dat ik het niet wil komt het naar boven
En dat er een moment komt dat het niet meer gebeurd kan ik niet geloven
De pijn die jij me heb aangedaan
Kan ik nooit meer afstaan
Met dit in mijn herinnering gaat mijn leven door
Maar bent de gene waardoor ik een deeltje van mezelf verloor
Jij heb mijn gevoelens afgepakt en ook mijn zelfwaarde
Waarom heb ik het zover laten komen dat ik dit aanvaarde ?
Ik ben 22 jaar, en een onzeker persoon
En vaak denk ik dat is mijn verdiende loon.
Toch zijn er momenten die een beetje licht brengen
Het voltooien van mijn opleiding is een van de dingen die ik wil volbrengen.
Het gevoel om wat te betekenen voor een ander
Geeft mij de hoop dat ik veranderd
Ik zou graag van het leven houden
Toch is dat moeilijk met alle dingen die ik geheim moet houden
Praten over het verleden gaat inmiddels zo op papier
Daarmee staat de verwerking nu op een kier.