Daar zijn wat sporen ze verlaten de sneeuw leiden naar de woning waar ik mijzelf hervind Op de sofa lag ik avond na avond kleedde het schilderij uit plaatste wat lijntjes op een ontbrekende plek Ze leek zo kaal als het dorp zonder kerk waar ik mij verloor in de psalm en een flakkerende kaars Ik kwam er gedwee ook toen de sneeuw aan de schoenen plakte en besefte
Dat het land nog niet herboren was