En nu,
mijn lief,
heeft de tijd,
je ogen echt gesloten.
Geen ochtendlicht,
in okerkleur gevangen,
zal jouw lach opnieuw doen zien.
En als de zomer,
ons in warmte wil omarmen,
valt de kou nooit weg, misschien,
zal ik in vorm verder leven,
wellicht als noodzaak,
verder gaan.
Maar in de schaduw,
van ons tweeën,
zal ik voor altijd,
echt bestaan..
-