Heftig.
De stormwind
schudt de groene takken
bladeren dwarrelen naar omlaag
nog groen naast
die met kleur’ge tinten.
Vormen te samen zo een haag.
Straks als de zon
in rust zal schijnen
is deze laag bruingeel tapijt
het warme pad
waarop wij wand’len
naar winterkleed en donk’re tijd.
De wereld om ons heen
schudt heftig
alsof geen rust ons wordt gegund
waar iedereen
de eigen lust preekt
ook volop in de marge stunt.
Rond al die heftigheid
besef ik , dat
rust en stilte in mij daalt
als ik vertrouw
op Gods beloften.
Liefde geschonken, die nooit faalt.
Herken die rust
in wijze ogen
van eenvoud, warmte en begrip
bij mensen die
elkander dragen
koers houden met een vaste trip.
Th.