in het bos wonen geen geesten
tijd verstrijkt langs de huid
en de wind plukt bladeren met
ingetogen hand, zag je ze niet
liggen, gevonden voorwerpen
verlaten van hun bestaan
in de zachte moederschoot
helmgras, vochtige aarde
in het bos wonen geen mensen
maar waaien zij uit, in stilte
groeten elkaar nog als lotgenoten
vluchtelingen, passanten
de bomen hebben geheugen
zien elkaar staan in het bos