Herfststil lost zacht door het dagen
atmosfeer wentelt, schemer hellend valt
proeft tint in verscheidende luchtlagen
nostalgie ontsteekt de vlam, wat gelooft
blijft, het laten wat altijd terugkwam
tegen inkt van avond vliegen ganzen
synchrone v-vorm van niet vergeten
boven land, huis, het wit markeren
op haastige wegen laat stil glanzen
ziel en lotushart voelt 't afscheidslied
terwijl ze steeds weer verder trekken
gezangen van verlangen voltrekken
wieken, fladderen al het overbodige
zal legen, in lucide luister 't verwijlen
als droom een laatste witte vlinder zien
teer, dapper dansend boven de weide