Ongeloof in transformatie.
Oude priester in
het Heilige
hij kon niet geloven wat er klonk
je zult in ouderdom
een zoon verkrijgen
iets wat buiten verwachting blonk.
Tekenen wilde hij
zien en begrijpen
verplichte stilte tot zijn zoon
geboren was
hij moest het schrijven
Zijn naam Johannes, Godes loon.
Elizabeth samen
met Maria
zongen de lof uit voor de Heer
hij luisterde
alleen zijn hart zong
al delend in die stille eer.
Juist in die stilte
dat verplichte
gloeide het heil, groeide het geloof
uit tot de allerhoogste
eer bewijzen
was hij niet langer daar voor doof.
Verstond hij dat
niet in het oud zijn
in ons het bruisend leven wijkt
maar God in ’t oude
nieuwe vreugd schenkt
waarin nieuw leven ons verrijkt.
Dat niemand ooit
hoe oud van dagen
heeft afgedaan voor Hem die leeft
doch mee mag juichen
vol van blijdschap
in Hem die elk nieuw leven geeft.
th.