een zachte wind
fladderend met een zachte wind
blaadjes weg
blaast van de grond
de mooiste bloemen verdwijnen
weggewaaid en
niemand ze vond
zo teer als
de bloem
is het leven
waar de knop nog
ontluiken zal
geen breuk die hen zal knakken
knoppen willen graag
overleven
een zachte windvlaag of ruwheid
heeft menig tere bloem
gebroken
de blaadjes in ’t
niet verdwenen
‘t nieuwe leven
nimmer ontloken
zou ik ‘t leven
willen omschrijven
als de bloem die de wind trotseert
ook de mens is
teer en kwetsbaar
diep voelend en
onvervangbaar
karin