Nacht De ochtend ademt lente Echter ik krijg geen lucht De nacht heeft mij omarmd En in stilte gewurgd Zwarte boze slierten krulden om mijn bed Mijn zweet vreet in als accu zuur Demonen gillen in mijn oor Mijn lijf voelt als versteend Mijn kreet om hulp sterft in de stilte Hoop vervliegt zelfs mijn gevloek boezemt hen geen angst De duivel zuigt aan mijn ziel Als mijn ogen openen Ruik ik de zoete geur van leven Koffie streelt mijn humeur Verdwaast begroet ik de wereld Waar heb ik de nacht mijn sporen gelaten Wat was de angst die mij overviel Ach hij is oud Het is de angst in een nieuwe dag te falen ***Wim****