Ik ren door, dwars erlangs.
Sta ik stil? daar vlak erlangs.
Tevreden gedachten, betrachtte mijn nachten.
en deze wereld is nog steeds zo klein.
Progressief dwalen,en ook dat slaat op de zeven sproken.
We hebben samen alweer 2 talen gesproken.
En ook al kon ik je weer niet verstaan... Ik rende toch door... en dwars erlangs, en was ik weer weg.
Met mijn ogen strak aan het staren,
zien ze nog net niets.
met alles om me heen.....doe ik nog niet iets.
denken.... schakelen met hoeken en bruggen.
en met sloten en graven,
doemen er vlakken op,
vlak voor mijn zicht,
In levende kleuren... .........een stukje wel esthetiek.
maar ik beveel niet meer het gevoel...
tijd om even stil te staan.
niet bij mijn gedachten, niet bij het besef.
Die heb ik onderweg al weggedaan!
In een kleine ruimte openen zich deuren.
deuren naar niets,
deuren. Na iets,
Maar
waar je met dwaasheid zal worden verslagen.
En ook al is dit niet jouw ding.
Toch zal dit nog wel even de bestemming van mij zijn.
nadat ik ben uit gerend ! ....