Ik stap in mijn kamer, mijn georganiseerde chaos,
Kijk ik bedroefd om me heen, om de schade in waanzin
Die ik mijzelf heb aangericht, verhult bedroeft achter mijn gezicht,
Stopt mijn zin, mijn gedachte, mijn lichaam, schenk ik wat alcohol in,
Ik zou willen dat ik productief was, denk ik bij mijzelf
Terwijl ik langzaam de grip van realiteit verlies,
En mij zelf tegen mij zelf verantwoord dat ik niet gek ben…
Zoek ik kracht in me om te veranderen waarvoor ik kies,
Is het de motivatie die ik ontzie van mijzelf,
Wordt ik weer depressief?
Het is een enge gedachte, te denken dat je alles op een rijtje hebt,
Terwijl de zinnen van mijn gedachtes van men bord vallen,
En ik mijzelf op eet aan alle voedsel van overdenkingen,
En ik mijn zinnen heb gezet op alle maatschappelijke verdringingen
Ik pas niet meer in jullie wereld,
Jullie passen niet meer in de mijne,
Ik zal jullie verlaten,
Ik zal me laten verdwijnen,
Nee ik zal niet plegen wat jullie denken,
Zo ernstig is het niet,
Ik denk alleen dat ik mijn eigen leven ga lijden
Ik denk dat ik niet meer welkom ben in jullie eigen,
Ik voel me gedissocieerd en niet meer in de juiste tijden,
Het gaat jullie goed, vereenzaamd zal ik blijven,
Iedereen leeft in de wereld van de liefde,
Vergiet ik mijn verdriet in zelfmedelijden en in hoop gedreven,
Voel ik mezelf weer zeiken om van alles en vergeet ik mijn liefste eigen drijven,
Ik weet niet wat ik wilde met deze gedachtes,
Of wat ik nou eigenlijk verwachtte,
Van mezelf en in dit leven,
Het is een lange weg, een lange weg van vergeven.
Misschien heb ik dit alles wel op mezelf gebracht,
Deze overvloed van emoties die ik probeer uit te schrijven,
Maar niet tot de juiste conclusie kom, boos op mezelf, boos op dit lijden,
Voor een ieder die geïnteresseerd is hierin,
Het is tijd om te gaan na dit verhaal van wanordelijke gedachtes,
Ik zal jullie in orde verlaten en kijken waar mijn schip strand,
Waarschijnlijk zal ik niet gemist worden, mijn vrienden, compagnons aan de kust zijn kant,
Die schepen heb ik afgebrand,
Zal ik ooit weer helder voelen?
Zal ik mij ooit weer gelukkig zien?
Ik weet nooit wat ze eigenlijk met dat eeuwige geluk bedoelen…
Denk dat ik het nooit werkelijk heb gevoeld.