dromen sterven langzaam soms voelbaar nog onvervuld in deze nacht het zijn elkel vlinders die neerstrijken op de onvoorspelbare golven van het hart een beeld van verlangen geborgen in nevel licht van herinneringen in een zacht palet van rozen en jasmijn breekbaar als een schaduw verdicht om steeds opnieuw te ontwaken in samen delende emoties je schrijft een naam een leven zo stralend mogelijk tot in de kern het kleuren het bloeien diep rakend in melodie blijvend herkenbaar zelfs fluisterzacht door liefde omhuld