schimmen
flitsen aan het oog voorbij
gaan voor zon
noch schaduw opzij
als de mist, die licht doorlaat
maar niet helemaal
als de bomen van het bos
en het schijnsel van een plek
open en kaal
als een geheugen
dat herinnert en vergeet
zoals een bekend gezicht
waarvan je de naam niet weet
als een zonnescherm
dat filtert en afwendt
als een verweerde steen
die eraan herinnert
dat je vergeten bent