spiegel van emoties die langzaam het hart verdiept ik noem het heimwee voelbaar met iets van verlangen als golven verstild vervloeiend in een melodie over het nog ongepolijste beeld achter de woorden ontwaakt een dans van handen verweven met wat later weerspiegeld in de stilte van steen als licht op water schaduw zacht tussen wit wat open bloeiende lelies onder deze zon