soms zou ik willen dat ik even afstand kon doen van de werkelijkheid en kon zien hoe het van bovenaf eruit ziet.
alles even in een overzicht te kunnen zien.
kijken hoe mensen naar je kijken en terugdenken hoe je was. horen wat ze vonden van mij.
wie was ik in hun ogen?
was ik een goed mens?
behulpzaam?
teder?
of was ik echt een enorme last voor de medewens.
een lastpost.
iemand om een gruwelijke hekel aan te hebben?
soms voel ik me echt teveel.
wat als ik er nooit was geweest?
hoe was het dan gegaan?
zouden ze gelukkiger zijn geweest?
ik voel de hele tijd allerlei dingen.
ik denk de hele tijd dingen die blijkbaar niet gewoon zijn.
mijn geliefde partner kwam erachter hoe ik me voelde.
hoe ik in het leven stond en er naar keek.
wat ik allemaal in mijn hoofd had.
een enorme schok was het voor hem.
er moest iets aan gedaan worden.
zo verbaast dat hij was en de angst in zijn ogen.
de tranen die in zijn ogen sprongen.
de ogen die spraken en zeiden 'nee niet zo denken, laat me niet alleen op deze wereld'
zijn ogen schreeuwde naar me.
huilde naar me.
hij bleef me maar stevig vast houden.
wilde me niet laten gaan.
zo bang ineens om me te verliezen.
hij begreep eindelijk waarom ik allemaal zo deed.
hoe ik het leven zie.
met een hoop lood in mijn schoenen en mijn partner achter mij staand.
hulp gezocht.
hopend dat er wat gedaan kan worden aan alles.
geen idee wat ik moet verwachten.
nu kan ik alleen maar wachten.
verder gaan is wat ik wil maar dat kan niet op deze manier heb ik ingezien.
moedig vond hij mij.
een opluchtende knuffel en een kus van liefde en blijdschap.
dat is wat hij me gaf.
het verhaal is rond nu de werkelijkheid nog.
love,Angel