Alsof de wereld in stortte mama lief waar zijn mijn zusjes nu papa is er ook al niet haar traantjes spoelden het stof van haar gelaat ouder dan de werkelijkheid rondom zag ze enkel puin ze vroeg mama wat is er toch waarom lach je niet naar mij niet boos zijn, het is niet mijn fout was braaf, net als je vroeg mama, schudde ze, wat moet ik nu mijn hartje klopt als gek het uwe klopt zelfs niet mama ik voel mij zo alleen ik blijf bij jou tot je wakker wordt dan kunnen we samen water halen eten maken tegen ’t middaguur toen velen met haar weenden begreep ze de droeve toekomst zonder ouders en zusjes zou het niet hetzelfde zijn ze moest op weg ergens bij de zon ela