Is dat wel normaal
ik wandel graag op verlof
vooral op het platte land
de rust trekt mij aan
soms vergeet ik de tijd
er was iets dat mij de stad in dreef
wist dat het geen rust zou zijn
bekenden zouden mij aanspreken
onbekenden zouden mij aanstaren
alles ging er zo snel en jachtig
het was te veel voor mijn gewoonte
de stad was zo steriel, niet mooi
terug naar rust en groen dacht ik
ik vluchtte van de rand weg
dan zag ik de metalen hutten
met beslijkte wegen en open riolen
ik twijfelde of dat vandaag nog kon
de kinderen zagen er uit als mijnwerkers
velen misten ledematen en kropen
ik voelde mijn maag keren, braakte
men noemde hen de armen, verstotelingen
nakomelingen van landbouwers
ze speelden met afval, maar lachten
ondanks hun hongerig buikje
als wat ik zag, waar was, was er iets mis
had de wereld zichzelf opgegeven
was dat de tol van de oorlog en hebberigheid
ela