voetstappen in het zand wind ontbladerde zong kale takken tegen een strak blauwe lucht ik huisde niet meer thuis verbleef achter gesloten luiken de wereld buiten ordende zich in verder sluiten gaf mij geen gezicht zelfs het roepen van mijn naam liet ik zeilen strijkend zonder aan te leggen gaan ik dobber rond want het tij is dood de zee droogt op aan een onbekend stuk strand ik spring en dwing mezelf aan land zie in opperste verbazing weer voetstappen in het zand wil melker 19/08/2015