als een glimp van de eerste avond ster waardoor de nacht ontsluierd met dit verstillen en bloei zachter het ontwaken van emotie tot beelden een hemel laten open schuiven als een bloesemgordijn van lente over de ziel van poëzie terwijl woorden verglijden en betekenis aan het beeld geven in een nog onvertaalde melodie maar je verder leiden door een stilte te herlijnen die jouw emoties langzaam ontsluit voor een nog onbeschreven avontuur tot licht stralen van leven en vuur waarin een vonken regen van sterren het open venster in stil makende dromen beschrijft ze reizen met je mee tot vrijheid te voelen is en liefde de bloei spiegels van ons ontstaan waarin je het ontwaken herkent als golven van zee en zand wegebbende lijnen nog even de korte tijd waarin wij leven voelbaar maken en herinnering samen verweven tot iets van geluk dat overblijft in het hart met wat steeds opnieuw deelbaar is over de zoveel wegen die we verdergaan met daartussen iets van scherven en stil verborgen pijn