Je staat voor het raam,
over je wang een traan.
Vanachter het glas geef ik je een kus,
waarmee ik de tranen niet blus.
Mijn hart breekt hier in stukken,
maar moet mij inhouden, het moet lukken.
Ik moet positief blijven voor jou,
je geruststellen, ik articuleer dat ik van je hou.
Je begrijpt het en zegt het terug naar mij,
ik zie nu een zuster aan je zij.
Je wordt opgevangen, dat vind ik fijn..
je hoeft niet compleet alleen te zijn.
Lieve oma, het is een moeilijke tijd,
maar ik blijf je kleine meid.
Jij blijft mijn oma en op afstand hou ik van jou,
Hopelijk kan ik je weer knuffelen, heel gauw!