nog voor het beeld ontstond nog ongevormd de kleuren bijna transparant ongeven als een sluier even beschermd door klei lagen en stof was er een bloei een fragiele lijn kwetsbaar helend toen ik nog zoekend was waar stille hoop de eerste glimp van regenbogen over een hemel opent naar het licht en schaduw is verweven tot emoties van het ontstaan in zacht voorbijgaande momenten door een rimpeling van bloemblad en nerven het ontwaken herlijnen in breekbaar zijn doorheen een vloedgolf van zon en zomerlichte vlinders van Boheems kristal tot stil versteende golven getekent als de dag voorbij is gegaan nog voelbaar blijven de echo's diep verborgen als dit langzaam sterven