ik ben stil .... een omgewaaide boom een lat en nog een lat ze vormen een kruis een teken op een heuvel voor hem geen naam enkel een graf een teken een herinnering van een zwarte tijd die men nimmer mag vergeten heel veel witte kruizen netjes op een rij in het pas gemaaide gras zwarte aarde gemengd met duizenden korrels zand geven een rustplaats voor velen ze stierven kregen geen genade nimmer mogen we dat vergeten deze martelingen en vernederingen vier mei de dag van dodenherdenking die men nimmer vergeten mag
christa wat zijn twee minuten stil in verhouding met zoveel gevallen tranen ....