Met de handen in het haar Hoog in de lucht,
tezamen op zes hoog,
zweet, stilte, concentratie en een zware zucht.
Tussen de boeken verlies je jezelf en dan vindt,
een sociaal dier zichzelf als vervreemd kind,
met een sterke concurrerende drang,
in stilte heerst het individu en de prestatie,
want die zijn steeds meer in zwang,
terwijl je gezamenlijk sterk zou staan,
en de nog niet-voltrokken ramp
gemakkelijk zou kunnen tegengaan,
Echter als het er op aankomt,
dan is de ander een blok aan het been,
en dan is het misschien een paar voor allen,
maar uiteindelijk allen alleen.