Ik zoek je handen die me ooit overeind trokken als ik was gevallen Die ik nu niet meer durf vast te pakken uit angst dat ik het weer zal verknallen Ik zoek je armen waarmee je me ooit vastpakte en waarin ik me zo veilig voelde Waar ik me nu niet meer durf in te nestelen uit angst dat je dat nu net niet bedoelde Ik zoek je ogen die ooit nog naar me keken alsof ik de aller mooiste was Waar ik nu niet meer in durf te kijken omdat ik er de laatste keer alleen twijfel in las Ik zoek jou gedachten die je ooit nog met me deelde om me te laten weten hoeveel je van me hield Die ik nu niet meer durf te raden uit angst dat alles al is vernield Ik zoek jou om een poging te wagen om te vertellen dat ik je zo ontzettend mis Maar waar ik op het laatste moment afstand van neem uit angst dat het al over is