naar mijn moeder en trek in koffie
toen ik het gedicht moeder las
zeg me wat je ziet ..als ik het zo lees
wat ik ook zie staan is voettocht naar lavacollo
geloof historie met een vleugje ondeugendheid
John schreef in wereldrijk
een fractie eenzaam licht
in een zwart satijnen nacht
oud vuil ..angst voor de toekomst
waarom wachtend op het moment
dat het bloedend hart stopt met bloeden
gisteren zag ik haar schepping
in de schuine kant van het licht
alle geleerden werden eensgezind happy
was het ook zwoel.. in het eerste landschap
het gedicht leek op zich al een schilderij
een prachtig beeld in voorbij het einde
duizend kaarsjes werden gebrand
gebogen hoofden voor haar
een tante die het leven verliet
hoop het is geen hoax de zeeuwse identiteit
ook de vriendschap van youkie is echt
en zijn geen buitenaardse woorden
waar pieter christiaan over schreef
eigen stijl .. een tijd niet meer schrijven
het schrijven een bedankje geen gedicht
kent ook een stop is tijd om te bewegen
wytske haar schrijven telkens weer delen
haar molen van het leven ..schrijven over
bronco die ze nimmer zal vergeten
de stofdoek van roosjerood
een lentegevoel kreeg ik ook toen ik
het gedicht.. verlegen twijfelt zonlicht van onkruyd
kimmytje schreef ook al zo zonnig in mijmering
dicky schreef probeerseltjes wat haar aardig lukte
ook kwam het witte paard voorbij
maar de witte prins zei wervelende regenboog
dus maar weer op de fiets terug naar huis
een prettige vrijdag en vergeet niet
de deur voor het weekend te openen