Mijn huis
mijn eigen stuk gevoel
elke stoel
elk stuk beleving
in eigen zinning
veilig weergegeven
het is mijn haven
de thuiskomst die
zo naadloos stil verglijd
-
het is alleen
de tijd die strekt
om voelbaar meer te leven
de gloeiing ijlt
en draagt geen sporen
haar intensheid
zo verloren
is de warmte
mis geboren
ik loop het mee
zet zwijgzaam thee
het kopje hoort
niets met haar oren