stil ontraadselend verlangen laat avond uur sluier van schemer en kamperfoelie geuren met iets van wegebbende kleur gevangen in de laatste stralen van zon geborgen te voelen samen komend hemel en aarde als een oud verhaal van ontstaan en leven opnieuw verweven voor de komende nacht ergens is het nog vindbaar nu en ligt in stilte de zee waarin spiegels de nog onvoltooide beelden beschrijven van droom en van het hart de golven door ongeoefende dansen tussen vonken als vuur breken zachter dit moet wel emotie zijn ergens blijft zoveel dat wij herkennen diep voelbaar zoals dit ogenblik waarin we liefde laten spreken voor even kwetsbaar puur teder en zielslicht