Zacht fluister je mijn naam
meegenomen op de wind
ontneemt mijn niemandsland
zonder het bewustzijn
in verstandelijke mijmeringen
zacht drijf ik mee
in je dichterlijke woorden
zo spontaan uit het hart
dat ik zweef op liefde
van warme herkenning
zacht deel ik de tijd
in louter bewuste seconden
zo voelbaar de armen
die elkaar dragen
in elke nieuwe dag
zacht nestel ik mij in je wereld
waar onze woorden leven
in opstuwende wijsheid
die elkander steeds raken
tot het spiegelbeeld in woorden:
‘mijn liefde is voor jou’.
29-10-’02/23:16
flyingbabe: | Woensdag, oktober 30, 2002 12:54 |
als ze dit gaat lezen..:):) lief dichtie.. je wordt er zacht van knuff, babe |
|
waterval: | Woensdag, oktober 30, 2002 00:33 |
prachtig.... mooie woorden en zeker als ze gespiegeld worden..... |
|
*Diana*: | Woensdag, oktober 30, 2002 00:30 |
wat kan liefde toch mooi zijn........ zucht *Diana* |
|
blommeke: | Woensdag, oktober 30, 2002 00:15 |
die wind heeft wat teweeg gebracht de laatste dagen, een prachtig gedicht,... Blom |
|
Roxette: | Woensdag, oktober 30, 2002 00:15 |
dit kan niet anders dan overkomen..... prachtig zacht.... Rox |
|
Sheena: | Woensdag, oktober 30, 2002 00:13 |
das een lieffie .. ze *smelt* er vast van Wil *knipoog* Sheen |
|