het spijt me
Ik sliep nog niet
toen jij, je veilig waanend,
het huis uit sloop
Je zag me niet
ik droeg zwarte kleren
de nacht dekte me
omspeelde me met schaduw
Je liep naar een bos
waar eeuwig winter is
sinds ik er
die ene zin zei
De plek waar we vroeger
onbezorgd konden zijn
was me vreemd, sneeuwbedekt
Je knielde neer
voor de boom, waar
mijn schaduw in gebrand staat
Ik wist niet dat je hier nog kwam
schrok van je tranen, ik wist het niet!
dat je hier elke nacht
opnieuw komt
om te sterven
en dat de herinnering aan mij
je hier nog altijd
elke nacht
vermorzeld
vermoord
verkracht
met die ene zin
Ik wil je niet
toen jij, je veilig waanend,
het huis uit sloop
Je zag me niet
ik droeg zwarte kleren
de nacht dekte me
omspeelde me met schaduw
Je liep naar een bos
waar eeuwig winter is
sinds ik er
die ene zin zei
De plek waar we vroeger
onbezorgd konden zijn
was me vreemd, sneeuwbedekt
Je knielde neer
voor de boom, waar
mijn schaduw in gebrand staat
Ik wist niet dat je hier nog kwam
schrok van je tranen, ik wist het niet!
dat je hier elke nacht
opnieuw komt
om te sterven
en dat de herinnering aan mij
je hier nog altijd
elke nacht
vermorzeld
vermoord
verkracht
met die ene zin
Ik wil je niet
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Donderdag, april 10, 2003 13:20 |
| wij zijn af te wijzen, moeten wel vragen wat mag en het wagen een ander te mogen zijn. groetje, hans |
|
| Marian van de Water: | Maandag, februari 03, 2003 22:24 |
| wat is dit mooi geschreven, groetjes marian |
|
| violetangel: | Maandag, februari 03, 2003 20:10 |
| vind het echt een prachtig gedicht, het is de pijn van iemand af keuren, liefde die je met alle macht voor iemand wil voelen gewoon om die gene gelukkig te kunnen maken... echt een traantje weg vegen... prachtig! | |
| pooky: | Maandag, februari 03, 2003 18:09 |
| mij spijt het helemaal niet dat ik dit gedicht las in elk geval... maar ik proef in je woorden de wrange smaak van verleden in het heden... hoe kwetsen soms langer duurt het moment dat de woorden stierven in je mond... soms blijven ze in de lucht rondcirkelen (net als een zwaluw?)... Prachtig weemoedig verwoord! Liefs, Ilse -x- |
|
| sheren: | Maandag, februari 03, 2003 18:07 |
| Ik vind het een mooi gedicht, het heeft iets aparts... dat spreekt me wel aan! Liefs sheren | |
Over dit gedicht
| Auteur: zwaluw | 
|
|
| Gecontroleerd door: Cartooneke | ||
| Gepubliceerd op: 03 februari 2003 | ||
| Thema's: | ||