Waarom sloot jij je ogen
Wat wil je me vertellen?
Wat gaat er door je hoofd?
Wees nu maar rustig, ik blijf bij jou
Dat heb ik je beloofd
Met angstige ogen
kijk je me aan
Je ogen spreken van pijn en verdriet
Je zoekt naar mijn handen
Alsof je wilt zeggen, vergeet mij toch niet
Je handen voelen koud, je vingers des te meer
Je sluit je ogen even en bid tot de goede heer
Ik zie je liggen op je bed zo kwetsbaar en zo broos
Waar is die sterke man gebleven?
Je lijkt zo machteloos
Jarenlang heb je gevochten zonder dat ik wist van je gevecht
Van wat er in je gedachten gebeurde,
Heb je nooit een woord gezegd.
Op 42- jarige leeftijd kun je ook niet geloven
Dat er een ziekte is die Alzheimer heet
En je van je geheugen kan beroven
Op die leeftijd zit je nog in de bloei van je leven
Maar deze ziekte valt niet te overwinnen
Op den duur moet je, je overgeven
Dus ga nu maar, sluit zacht je ogen
Je strijd hier is voorbij
Je hoeft niet meer te vechten, nog even en je bent vrij
Uit je ogen druppelt heel langzaam een traan
Je knijpt zachtjes in mijn hand
En bent toen van me heengegaan.
Wat wou je me vertellen?
Wat ging er in je om?
Je kon geen woorden vinden
Mij rest de vraag waarom?
Janny 2003
geschreven n.a.v. “Jezelf vergeten” Harry Anifantakis en Jean Tyler