Ik wou dat vandaag gewoon was gekomen,
ik wou dat vandaag gewoon weer zou gaan.
En niet dat vandaag zo triest zou worden,
en dat vandaag nog triester zou gaan.
Ik wou dat jij gewoon was gebleven,
ik wou dat jij gewoon naast me had gestaan.
En niet dat jij vanochtend niet naast me zat,
of dat je gisteren dood bent gegaan.
Ik wou dat je nog een ding kon zeggen,
ik wou dat ik me nog even kon laten gaan.
En niet dat jij nu niet meer zou leven,
hoe moet ooit dit verdriet weer over gaan?
Ik wou dat deze twee dagen konden worden uitgewist,
Ik wou dat deze twee dagen door niemand zouden worden gemist.
Maar deze twee dagen zullen altijd blijven,
de zondag en maandag zullen nooit meer gaan.
Ik wil nu dat je ons rustig gaat verlaten
en dat je weet dat je altijd bij ons bent.
Ter nagedagtenis van Ziana El Mansouri. Gestorven op zondag 4 januari 2001