Een stok ondersteund mijn afgeklommen lichaam
de afstand die ik met elke stap afleg
wordt bij elke stap kleiner
als een knikker die uitbolt
zo wandel ik de groene berg op
waar het gras me begroet met een vriendelijke lach
de wolken kijken argwanend toe
en zoeken dicht bij elkaar bescherming
overal waar ik kijk
zie ik bergen gehuld in schakeringen van groen en bruin
hier en daar rust een dorpje in de schoot van de berg
alles om een vreugdekreet te slaken
maar mijn vreugde ligt ergens anders
want in mijn gedachten
golft altijd de zee