Het komt zo weinig ter sprake
Het komt zo zelden over mijn lippen
Het blijft soms teveel verlangen
Het blijft verborgen en toch wil het eruit
....soms....
Zo nu en dan
en op dat moment dat ik het zou loslaten,
op de drempel van het woord,
dan slik ik het weer in.
Dan spaar ik het op omdat het
niet bij me past, omdat ik denk
dat jij me anders kent.
Omdat ik denk
dat ik iets zou kunnen verliezen
en toch.....
Vanavond dacht ik aan jou..
Het komt zo weinig ter sprake
maar ik weet dat jij 't mij ziet denken.
Ik ben niet alleen blij dat ik je ken
maar ik zie je graag.
*********************
**************