Je bent hier, zei mijn schijnwoord,
maar het was mijn lege mond vol tanden
tegen de wind in geschreeuwd
alsof ik loog omdat ik niet
de werkelijkheid sprak
en toe moest geven:
ok, je bent er niet,
verdomme.
Je bent hier, zag mijn blik
maar met mijn duister oog
van pijn en nog meer staar
tuurde ik langs een eindeloos
lang zandstrand van speuren om
alleen een branding waar te nemen:
ok, ik had hoop, voor niets.
Wist ik maar dat daar en daar
ongeveer op een zus verschoten
dorpsplein onder zo en zo een
parasol (ontrafeld door bediening
tafel 14), bij een door een of ander
steenziek muurtje jij
naar mij verlangde,
wist ik dat maar…
Verdomme,
ik zou je een mooie kaart sturen:
verdomme, lief, kom terug
in woord en beeld,
ik wacht mezelf zo moe.
Sylvia Schrijen: | Zaterdag, november 08, 2003 02:16 |
Dit is niet te redden, hopeloos. Maar hoe is het tegenwoordig met jou? |
|
Erna Muermans: | Dinsdag, augustus 26, 2003 12:34 |
hunkerend mooi neergezet.... liefs erna |
|
sunset: | Dinsdag, augustus 26, 2003 08:17 |
Op wie ben je boos? Boos-verdrietig en hunkerend-mooi neergezet. Liefs / sunset |
|
laura nicoli: | Dinsdag, augustus 26, 2003 01:03 |
das wel mooi, veel geluk in de liefde, en met je lief :) liefs laura |
|
laura nicoli: | Dinsdag, augustus 26, 2003 01:03 |
das wel mooi, veel geluk in de liefde, en met je lief :) liefs laura |
|
Auteur: Theo van de Wetering | ||
Gecontroleerd door: ;o)x | ||
Gepubliceerd op: 26 augustus 2003 | ||
Thema's: |