een seconde
een seconde
Mijn hart brak je gewoon in twee
er was zelfs geen angst in je ogen te zien
tranen vloeiden over mijn wangen
mijn benen zakten gewoon in
maar je liep gewoon weg
alsof er niets was gebeurd
dagen heb ik geweend
uren in een hoekje gezeten
denkend aan jou en ons verleden
met de vraag welke seconde
je me niet meer wou
ook al zei je gisteren nog
dat je het leven eeuwig met me delen zou
Mijn hart brak je gewoon in twee
er was zelfs geen angst in je ogen te zien
tranen vloeiden over mijn wangen
mijn benen zakten gewoon in
maar je liep gewoon weg
alsof er niets was gebeurd
dagen heb ik geweend
uren in een hoekje gezeten
denkend aan jou en ons verleden
met de vraag welke seconde
je me niet meer wou
ook al zei je gisteren nog
dat je het leven eeuwig met me delen zou
Reacties op dit gedicht
| Luijkx: | Vrijdag, september 12, 2003 21:34 |
| Sluit me bij Luuk aan, Heb het zelf meegemaakt, en geloof me na verloop van tijd wordt het minder Sterkte Liefs, Laura |
|
| Luuk: | Vrijdag, september 12, 2003 20:37 |
| Huil maar even lekker uit meid, zo'n lompe acie is moeilijk te boven te komen. Maar dat zal ook jou lukken. Je zal merken dat in de loop van de tijd je verdriet steeds minder gaat worden, en dan is het de tijd om de draad van je eigen leven weer op te pakken. Blijft positief denken, en weet dat je niet alleen bent :) Liefs en sterkte, Luuk |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Miss S | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 12 september 2003 | ||
| Thema's: | ||