Liefde...
Ik geloofde in liefde,oneindig,en onvoorwaardelijk..
Tot ineens de grond onder mijn voeten verdween,
Niet eenmaal,
Niet tweemaal,
Maar driemaal...
Verraden voel ik me..
Een enorme pijn diep van binnen..
Een hol gevoel,een echo in mijn ziel..
Hoe kan ik nog vertrouwen...
Hoe kan ik nog liefhebben..
Hoe moet ik verder..
Stukje bij beetje vecht ik mij een weg weer terug naar de warmte die ze liefde noemen,
Vecht ik voor wat mij zo lief is,
Vecht ik voor wat bij mij gelijk staat aan leven..
Langzaam voel ik weer wat warmte mijn hart binnen sluipen..
Langzaam laat ik weer gevoelens toe...
Al voel ik enorm veel pijn,ik blijf hopen dat de warmte van echte liefde,echt alles blijkt te overwinnen..
Ik vecht door,
Tot het geluk mij weer toelacht..
Omdat ook ik het verdien !!!