Vol hoop wacht ik op jou,
met zoveel woorden in mijn hoofd.
Ik wil zeggen: Ik hou van jou,
je hebt mijn hart geroofd.
Ik wacht al eeuwen,
maar ik krijg je niet in zicht.
Wanneer ik begin te geeuwen,
zie ik iets waar ik mijn aandacht op richt.
Zou jij het zijn, met die zwarte tas?
Ik mis je zo!
Maar je bent het niet,
alweer een kras..
In mijn hart.
Ik draai me om en begin te snikken,
dan hoor ik mijn naam.
Dat je dat durft te flikken,
dat je je niet voor mij schaamt!
Gelukkig draai ik mij om,
ik spreid mijn armen wijd.
Ik voel me zo stom,
ik dacht: Ik ben je kwijt.
Ik omhels je met een brede glimlach,
je houdt van me, eindelijk.
Dat ik dat nou niet eerder zag,
ik kus je zachtjes en geleidelijk.
Je zoent me dan echt,
ik ben overdonderd.
Ik ben echt aan je gehecht,
is het logisch dat ik het zo verwonder?
Jij, je bent een schat,
en ik hou van jou.
Je bent alles wat ik had,
en heb!!!
Ik blijf je eerlijk waar trouw.