JIJ was mijn beste vriend ooit,
maar die grove fout van jou, vergeet ik nooit.
Vergeven kon ik zeer goed,
het schuldgevoel heeft je al genoeg beboet.
We waren allebei bereid om er terug voor te vechten,
zoals alle vrienden zouden doen, de echte.
Maar je bent niet zo 'echt' als ik dacht,
ik vergeef je die nacht.
Dat meen ik in de grond van hart en ziel, in alles van mij,
maar je vecht niet, je verraadt, liegt en bedriegt, zet me opzij.
Goed voor jou, maar vergeet dan niet te zeggen dat het voor jou niet gaat,
dan zou ik weten hoe het staat.
Het kon nog zo mooi worden, maar nu vrees ik ervoor,
en binnenkort gaan we er niet meer als vrienden voor.
Het spijt mij echt,
maar zo gaat het niet meer, pas als jij zegt: Ik vecht.
Zal ik daar terug staan,
maar ik denk niet dat het zo zal gaan.
Woorden zeggen op dit gebied NIETS, de dingen die je laat zien wel,
dus zeg ik je nu voorlopig, vaarwel.