de maan schijnt door het raam
ik voel pijn in mijn lichaam
de sterren glinsteren in de nacht
maar de pijn word nog niet verzacht
de schaduw waarin ik sta
gaat me achterna
de wolken zweven over mij
even ben ik blij
ik word niet gevolgd, door de schaduw van het leven
ik ben vrij, ook al is het maar voor even
ik haat mijn schaduw, want dat ben ik
ik blijf altijd mij, dat is mijn schrik
de regen valt op mijn hoofd
het is iets wat de pijn verdoofd
de wind waait door mij heen
ik ben niet alleen
ieder is zichzelf, en iedereen blijft zo voor altijd
en iedereen heeft vast last van onzekerheid
de zon schijnt door de bomen
ik voel dat er een goede tijd gaat komen