gefladder
Vallen
in leegte,
in oneindig niks,
zweven en proberen
te vliegen
onzichtbare vleugels
sla ik uit, en vlieg omhoog
het gefladder
echoot hol
in de klankkast
van mijn herinneringen
* dit gedicht heb ik ( net zo als veel van mijn gedichten) geschreven tijdens een van mijn opnames voor anorexia. Voelde mij toen nogal wanhopig en voornamelijk eenzaam, zo alleen. En dat is slopend.
nu gaat het wel beter dan toen!*
Reacties op dit gedicht
| basha: | Zondag, juni 20, 2004 21:42 |
| blij dat het beter gaat maar wel mooi verwoord liefs |
|
| rondfladderend elfje: | Zondag, juni 20, 2004 17:58 |
| hoi... als rondfladderend elfje moest ik echt wel ff komen reageren hoor *knipoog* hmm.. heel mooi geschreven. mijn vriendin ligt op dit moment in het ziekenhuis : ze heeft ook anorexia. het gaat niet echt goed met haar.. maar toch al ietsje beter 't is een begin! nog veel succes met alles en 'k hoop dat het ook goed met je blíjft gaan. je kan me altijd mailen *fladdert vrolijk weg* |
|
Over dit gedicht
| Auteur: groenoog | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 20 juni 2004 | ||
| Thema's: | ||