Vergeten
Wij zijn met elkaar,
maar jij kent ons niet meer,
je lacht naar ons
of we vreemden zijn.
Jou kinderen,je kleinkinderen
en nu sinds kort
je achterkleinkind.
Wie is dat meisje,vraag je mij?
Je wijst naar je kleindochter,
je kent haar niet meer.
Weer ga ik ze allemaal langs,
en jij glimlacht,
Maar die glimlach
is jouw gordijn
waar jij je achter verschuilen kan
en zegt...
Dat weet ik ook wel hoor!
Ik pak je hand,terwijl
je erin knijpt ,fluister
je zacht in mijn oor....
En die grote jongen daar?
Ik fluister terug..
dat is je kleinzoon.
O,ja
natuurlijk,dom van me he?
Nee ,hoor mam
zeg ik met verstikte stem,
geeft niet.
roos_2: | Dinsdag, augustus 24, 2004 11:38 |
ja heel erken baar mijn oma wist op en duur ook niet meer dat ik haar kleinkind was dat deet heel veel pijn maar ja ze kunnen er ook niks aan doen . ze is er al jaren niet meer maar ze zit elke dag in mijn gedachten sterkte er mee liefs kusss roos | |
*** Lanaatje38***: | Dinsdag, augustus 24, 2004 10:53 |
pijnlijke momenten zijn dat.. sterkte.. ik kan me voorstellen dat je vaak wat weg moet slikken... liefs, Lia |
|
Raira: | Dinsdag, augustus 24, 2004 10:39 |
mooi...verdrietig.......vertederend......maar vooral zo vreselijk om te ervaren dat je geen herkenning meer ziet erg goed gedicht die heel duidelijk laat zien hoe volwassene weer kind wordt in al zijn onmacht en verdriet voor iedereen om hen heen liefs raira |
|
Jannie Hoogendam: | Dinsdag, augustus 24, 2004 10:24 |
ach!!! Zie mijn oma nog voor me...die vroeg aan mijn moeder of ze al verkering had, terwijl ze niet meer wist dat ze al elf kinderen had gebaard... Veel herkenning Jackie knuffel Jannie |
|
Miss Rolzoen: | Dinsdag, augustus 24, 2004 10:12 |
Zeer prachtig neergezet! Liefs |
|
kimmetjex: | Dinsdag, augustus 24, 2004 10:09 |
mooi gedicht xxkiss |
|
arie.v.d.zalm: | Dinsdag, augustus 24, 2004 09:53 |
Heel mooi gedicht,heel mooi.moin moin Arie | |
Auteur: jackie lokker | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 24 augustus 2004 | ||
Thema's: |