Zoon van zestien,
met je blonde stekels,
je humor en je lach,
breng je telkens weer,
vreugde in een nieuwe dag.
Soms ben je wat humeurig,
soms een beetje eigenwijs,
maar dat mag ook op jouw leeftijd.
Want dat specifieke gedrag,
hoort gewoon bij de pubertijd.
Je bent dol op de computer,
bijna vergroeid met je gitaar.
Alle nummers die je kent,
speel je heel gedreven,
samen met je band.
In alles wat je onderneemt,
zie ik veel van mezelf terug,
je laat je niet verblinden.
Staat met beide benen op de grond,
jij zult je weg wel vinden!!
Liefs...je moeder
Raira: | Woensdag, oktober 27, 2004 13:47 |
Een gedicht die door een liefdevolle moeder geschreven is ik weet precies wat je bedoelt, ook ik heb dit allemaal meegemaakt, en wel met andere detail maar waarschijnlijk wel eenzelfde soort gevoel erg mooi liefs raira |
|
Camaris: | Woensdag, oktober 27, 2004 13:29 |
En zo te lezen ben jij een goede moeder die haar zoon altijd zal begeleiden op zijn weg. Mooi geschreven. Groeten Camaris |
|
Auteur: Ria -rimpeling- | ||
Gecontroleerd door: benji | ||
Gepubliceerd op: 27 oktober 2004 | ||
Thema's: |