het is duister om me geen,
in de verte hoor ik stemmen,
ook al zijn zo zo dichtbij,
ik hoor mensen roepen en schreeuwen,
maar verstaan doe ik ze niet.
ik zie enkel maar het duister,
vol boosheid,verdriet,en spijt.
mama was ik nu maar bij je,
ik mis je hier om me geen!
je warme knuffels je lieve lach,
ik zink steeds dieper weg
dag na dag! ik kan niet meer,
ik wil niet meer,
tot plots jouw hand door de duisternis breekt.
en je me smeekt, om na al die jaren men tranen
te tonen, je brak de steen in men hart,
men gedachten volledig ontward!
laat me nooit meer los, laat me nooit meer gaan,
want door jou kan ik ijndelijk het leven
weer een beetje aan!!
***danku geof'tje, je bent men allerliefste schat,laat me NOOIT meer los****